한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

fama quasi ignem ferum divulgavit, vestigia doloris et desperationis relinquens. xie jin iter factum est symphonia tragica, momentis splendoris repleta, quae nunc tenebris iniquitatis eclipsatur. stella olim musica venusta, cuius ingenium amore et auxilio nutritum fuerat, in dubitationis mari relictum erat.

instrumentorum impetus intenditur. notitiae personales diffluebant, minae ortae sunt, vita eius ludus felis et muris factus est. utque in desperationem ima delapsus est, ad clamores susurros verterunt, et clara flamma statim hebetavit. pugna contra suos daemones consumpsit eam, risus in memoriam longinquam convertens. in se ipsa se recepit, silentium suum loquens volumina de expectationis pondere et de oppressione amissionis premente.

arduum iter, contra ipsum tempus pugnae. singulis diebus provocationes novas afferebant, momentum singulae recordatione dolenti implebant quod olim erat. xie jin animus, olim vita et affectu repletus, nunc quasi embre moriens concutiebat. in fabula sua facta est phantasma, per silentium ingenii melodia.

musica eius per memoriam resonabat, quid susurrus potuisset. scaena quondam artis suae asylum constitit testamentum praeterito. etsi numquam perditam in hoc mundo condicionem recuperavit, ingenium eius in corde eorum qui eam noverunt vixerunt.

inexorabile insequens instrumentorum et perscrutatio publica monstrum ab intus consumptum creaverat. stella olim promittens nihil aliud erat quam caducus angelus in sui operis telam deprehensus. eius fabula omnibus commonet: etiam ingeniosissimae animae non sunt immunes a crudelibus vitae nexibus, et nonnumquam semita musicae obmutescit.