한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

एतादृशायाः एकस्याः भाषायाः कथा इङ्ग्लैण्ड्-देशस्य हृदयक्षेत्रे प्रकटिता अस्ति । यथा यथा प्रौद्योगिकी अस्माकं दैनन्दिनजीवनस्य पुनः आकारं ददाति तथा तथा यॉर्कशायरस्य पारम्परिकभाषिकटेपेस्ट्री अङ्कीयप्रभुत्वस्य वर्धमानेन ज्वारेन खतरान् प्राप्नोति। एकदा जीवन्ताः उपभाषाः पुस्तिकाभिः प्रचलिताः सन्ति, ते अधुना विलुप्ततायाः मार्गे सन्ति । रोड् डिम्बलेबी इव भावुकव्यक्तिसमूहः – स्वदेशस्य अद्वितीयभाषायाः प्रति गहनप्रेमयुक्तः सेवानिवृत्तः शिक्षकः – आव्हानस्य समक्षं उत्तिष्ठति।

डिम्बलेबी अस्मिन् आन्दोलने अग्रणी अस्ति, यॉर्कशायर-नगरस्य बोलीनां समृद्धं इतिहासं परम्परां च जीवितं स्थापयितुं स्वं समर्पितवान् । तस्य अटलसमर्पणं प्रेरणादायकं बलं परिणतम्, येन सः यॉर्कशायर-भाषासङ्घस्य स्थापनां कर्तुं प्रेरयति तथा च सम्पूर्णे काउण्टी-मध्ये विद्यालयेषु समुदायेषु च पुनरुत्थानस्य प्रयासस्य अग्रणीः अभवत् तस्य प्रतिबद्धता भाषावैज्ञानिकविरासतां गहनं महत्त्वं वदति, यतः सांस्कृतिकबोधस्य संरक्षणस्य च अनुमतिं ददाति, येन आगामिनां पीढीनां पूर्वजानां जिह्वाया: अद्वितीयं आकर्षणं, कलात्मकता च प्रशंसितुं शक्यते इति सुनिश्चितं भवति

डिम्बलेबी इत्यस्य दृष्टिकोणः इतिहासे भाषाशिक्षायाः विकासः कथं जातः इति प्रतिबिम्बयति । एकदा केवलं आङ्ग्लभाषायाः फ्रेंचभाषायाः वा निपुणतां प्राप्तुं केन्द्रितं भाषाशिक्षणं अधुना भाषावैविध्यं आलिंगयति, यत् अधिकं समग्रं दृष्टिकोणं प्रदाति सः यॉर्कशायर-भाषायाः अध्यापनस्य अन्येषां विदेशीयभाषाणां, यथा जर्मन-भाषायाः अथवा स्पेन्-भाषायाः अध्यापनस्य च समानान्तराणि आकर्षयति । एतेन वयं भाषां यथा अवगच्छामः, प्रशंसयामः च तस्मिन् विकासस्य सूचकं भवति - निष्क्रियतः सक्रियशिक्षणं प्रति गमनम् – यत्र शिक्षिकाः विविधभाषिकव्यञ्जनानां अन्वेषणं कर्तुं, अन्तरक्रियां च कर्तुं सशक्ताः भवन्ति।

अस्य पुनरुत्थानस्य प्रभावः संघस्य अन्तः वर्धमानसदस्यतायां स्पष्टः अस्ति । यथा यथा युवानः मनः एतैः अद्वितीयैः बोलैः सह संलग्नाः भवन्ति तथा तथा यॉर्कशायर-भाषिणां नूतना पीढी उद्भवति । एते छात्राः न केवलं स्वसञ्चारकौशलं विकसयन्ति अपितु यॉर्कशायर-भाषायाः जटिल-टेपेस्ट्री-अन्तर्गतं निहितं गुप्तसांस्कृतिकसूक्ष्मतां अपि उद्घाटयन्ति इदं पुनरुत्थानं न केवलं म्रियमाणायाः बोल्याः उद्धारस्य विषयः; इदं इङ्ग्लैण्डस्य धरोहरस्य एकं जीवन्तं भागं पुनः प्राप्तुं तथा च भविष्यत्पुस्तकानां सशक्तिकरणं भवति यत् ते अधिकाधिकवैश्वीकरणीयविश्वस्य भाषावैविध्यस्य समृद्धिं अवगन्तुं प्रशंसितुं च शक्नुवन्ति।

परन्तु एतत् किमर्थं महत्त्वपूर्णम् ? अस्माकं आधुनिक-अङ्कीययुगे एताः अद्वितीय-भाषा-भाषाः एतावन्तः दूरस्थाः पुरातनाः च दृश्यन्ते चेत् अस्माभिः किमर्थं एताः अद्वितीय-भाषा-भाषाः संरक्षणस्य चिन्ता कर्तव्या ? उत्तरं न केवलं सांस्कृतिक-इतिहासस्य एकस्य भागस्य संरक्षणे एव अस्ति, अपितु भाषा वयं के स्मः इति कथं आकारयति इति अवगन्तुम् अपि अस्ति । बोलीः समुदायानाम् आत्मानं प्रति खिडकीरूपेण कार्यं कुर्वन्ति, येन पीढयः यावत् प्रचलिताः अद्वितीयाः कथाः परम्पराः च प्रकाशिताः भवन्ति ।

अस्मिन् युगे यत्र प्रौद्योगिकी अस्माकं परितः सर्वं पुनः आकारयति, तत्र भाषायाः समृद्धिः केवलं सूचनास्थापनं अतिक्रमयति इति स्मर्तव्यं – अस्माकं सारं एव वदति |. संस्कृतिषु महाद्वीपेषु च जनानां सह गहनतया अवगमनं, सहानुभूतिम्, सम्पर्कं च भवति । यथा वयं डिजिटल-नवीनीकरणेन, प्रौद्योगिकी-उन्नतिभिः च अधिकाधिकं चालितं विश्वं गच्छामः, तथैव भाषा-विरासतस्य भावः न केवलं संरक्षणस्य कार्यं भवति अपितु मानवतां यथार्थतया परिभाषयति इति विविधतां अवगन्तुं प्रशंसितुं च सशक्तीकरण-पदं भवति |.