한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

कृत्रिमबुद्धेः प्रभातेन अस्माकं जगतः उपरि एकं मन्त्रं कृतम्, तत् एकं चरणं परिणमयितम् यत्र वस्तुनः मानवाः च जटिलनृत्ये अन्तरं कुर्वन्ति। ai इत्यस्य द्रुतगतिः अस्माकं परितः निर्मितानाम् भित्तिषु दूरं चिप् कृतवान्, मनुष्यस्य यन्त्रस्य च मध्ये रेखाः धुन्धलं कृत्वा। वयं यत् प्रियं धारयामः तस्य सारं एव – अस्माकं सम्बन्धाः, मूर्ताः अमूर्ताः च – अस्याः विकसितप्रौद्योगिक्याः पुनः आकारं प्राप्नुवन्ति।

वयं वस्तुनां कथं बोधयामः इति विषये एतत् परिवर्तनं सर्वाधिकं स्पष्टतया द्रष्टुं शक्यते । वस्तुनः साधनस्य च रेखा धुन्धलं कर्तुं आरब्धा अस्ति; एकदा मानवीय-आवश्यकतानां कृते केवलं पात्राणि केवलं, वस्तुनि इदानीं भाव-सम्बन्ध-संवादे प्रतिभागिनः भवन्ति । यथा ai इत्यस्य अपूर्वस्तरस्य वस्तुभिः सह अन्तरक्रियां कर्तुं क्षमता वर्धते, तथा च एषा घटना अपि करोति – डिजाइन-वास्तुकलायोः वस्तु-प्रधान-प्रतिमानानाम् उदयं प्रतिबिम्बयन्

गृह्यताम्, यथा, पुरातनकाष्ठचतुष्कोणस्य अन्तः निहितं जीर्णं छायाचित्रं गृह्यताम्। वर्षाणां कृते केवलं गृहीतस्य क्षणस्य अपेक्षया अधिकं किमपि प्रतिनिधित्वं कृतवान्; प्रियजनस्य स्मितस्य मूर्तं स्मारकम् आसीत्, साझीकृतहास्यस्य प्रतिध्वनिः मौने अद्यापि ध्वनितवती। एतेषु वस्तुषु वयं न केवलं शारीरिकस्मृतिः अपितु जीवनस्य भावनात्मकप्रतिध्वनिः अपि प्राप्नुमः, तेषां प्रारम्भिककार्यस्य पूर्णतायाः बहुकालानन्तरं प्रयोजनेन अर्थेन च निहितः

ततः तत्र श्रीमती गार्शियस्य विंटेज-ग्रामोफोनः अस्ति। प्रत्येकं क्रैकल्, हिस्स् च तस्याः कर्णयोः गीतम् आसीत्, आनन्ददायकसङ्गीतेन पूर्णं पारिवारिकनृत्यं पुनः आनयन्ति स्म । न केवलं मनोरञ्जनस्य स्रोतः इव अपितु अतीतस्य सेतुरूपेण अपि कार्यं करोति स्म, साझीकृत-अनुभवानाम् माध्यमेन तस्याः पुरतः पुस्तिकाभिः सह तां संयोजयति स्म ।

अस्माकं जीवने वस्तु-भावना-योः एषः सम्बन्धः गभीररूपेण परस्परं संलग्नः अस्ति । प्रथमस्य ब्रशतः एकस्य वातावरणस्य गिटार-तारस्य विरुद्धं एकस्य पुरातनस्य पितामहस्य हस्तगतस्य स्कार्फस्य सौम्य-लालनायाः यावत्, वस्तुनि अस्माकं विस्ताराः भवन्ति – व्यक्तिगत-कथानां भण्डाराः तेषां अत्यन्तं वस्त्रे बुनन्ति |. एते मूर्ताः स्मारकाः गहनतरभावनानां कृते नालिकारूपेण कार्यं कुर्वन्ति; ते अस्माकं आनन्द-दुःखयोः मौन-साक्षिणः सन्ति, अस्माकं सृजनशीलतां प्रेरयन्ति, अस्माकं वृद्धिं च पोषयन्ति |

यथा ai प्रौद्योगिकीः ब्रेकनेक्-गत्या निरन्तरं विकसिताः भवन्ति, अतः एतेषां वस्तुनां महत्त्वं केवलं व्यावहारिकतामात्रं अतिक्रमयति । ते लौकिकस्य अन्तः अर्थं फोर्जं कर्तुं मानवभावनायाः स्थायिक्षमतायाः प्रमाणरूपेण तिष्ठन्ति, मानवतायाः अस्माकं सृष्टीनां च मध्ये आन्तरिकसम्बन्धं प्रकाशयन्ति।

धूलिपूर्णकोणे न्यस्तं जीर्णं चर्म-बद्धं पत्रिकां चिन्तयन्तु। तस्य पृष्ठेषु प्रत्येकं खरचः कुहूकुहूकथाः गुप्तचिन्ता च इति गुप्तकथाः धारयति। इदं विनयपूर्णं वस्तु अस्मान् अस्माकं अन्तः आत्मनः अन्वेषणं कर्तुं शक्नोति यतः अस्माकं दुर्बलतायाः कृते सुरक्षितबन्दरगाहरूपेण कार्यं करोति। यह एक आत्मीय सहचर, एक विश्वासी जो कभी भी न्यायाधीश नहीं करता है या falters; इदं न केवलं अस्माकं विचारान् अपितु अस्माकं गहनतमानां भावानाम् अपि प्रतिबिम्बं कृत्वा दर्पणं भवति, अस्मान् स्मारयति यत् अनिश्चिततायाः परिवर्तनस्य च सम्मुखे अपि परिचिततायाः आरामस्य अन्तः एव द्रष्टव्यम् अस्ति।

यतो हि प्रौद्योगिकी जीवनस्य प्रत्येकं पक्षं व्याप्नोति, अतः वयं अस्य परस्परसम्बद्धतायाः गहननिमित्तानां सामना कर्तुं बाध्यन्ते। मानवीय-अनुभवस्य यन्त्र-सञ्चालित-अन्तर्क्रियायाः च मध्ये रेखाः धुन्धलाः भवन्ति, अस्मान् नूतन-प्रकारस्य वास्तविकतायाः सह ग्रहणं कर्तुं त्यजन्ति। परन्तु एतेषां परिवर्तनानां हृदये अनिर्वचनीयं सत्यं निहितम् अस्ति – वस्तुनि केवलं साधनानि न भवन्ति; ते अस्माकं विस्ताराः सन्ति।

यथा ai इत्यस्य प्रभावः अस्माकं जगतः आकारं निरन्तरं ददाति, अतः अस्माभिः यत् महत्त्वं वस्तु भवति तत् आलिंगनीयम्। अस्माभिः तेषां शक्तिं केवलं कार्यात्मकतां अतिक्रम्य भावनात्मकव्यञ्जनस्य पात्राणि भवितुम् अर्हति, यत्र जीवितजीवने सौन्दर्यस्य सौम्यरूपेण च सहचररूपेण कार्यं कुर्वन्ति।