한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

वायुः प्रत्याशेन स्थूलं लम्बितवान्, अपेक्षायाः भारः तस्य उपरि निपीड्य शारीरिकभारवत् । यथा यथा क्रीडाङ्गणं प्रकाशयति तथा तथा तस्य हृदयं तस्य पृष्ठपार्श्वेषु मुद्गरेण फसितपक्षिणः इव कूर्दति स्म । तस्य पितुः व्याकुलः हस्तः स्वस्य, अङ्गुलीः शीताः, क्षेत्रेषु कार्यस्य वर्षाणां च निरस्ताः च आसन् । "भवतः उत्तमं क्रीडतु, हिजो" इति तस्य स्वरः कुहूकुहूम् अकरोत्, रूक्षः, अवाच्यचिन्ताभिः तनावपूर्णः च अभवत् ।

सः असम्भवं भारं वहति इति भावः कम्पयितुं न शक्तवान् । तस्य प्रत्येकं औंसः तस्य राष्ट्रस्य आशायाः दबावं अनुभवति स्म, सामूहिकस्वप्नः प्रत्येकं क्रीडाङ्गणस्य आसनस्य अन्तः मूर्तरूपेण अपेक्षां करोति, प्रत्येकं कॅमेरा-लेन्सः तस्य उपरि केन्द्रितः आसीत्। तस्य हृदयं जनसमूहस्य गर्जनेन ताण्डेमेन क्षिप्तम्, जयजयकार-जेयर्-योः सह-सिम्फोनी स्वस्य अन्तः एकालापं मज्जितुं धमकी ददाति।

तस्य नाम वक्तृणां माध्यमेन प्रतिध्वनितम्, एकं सरलं घोषणा यत् तं स्पोट् लाइट् मध्ये क्षिपति। जगतः दृष्टिः तस्य उपरि आसीत्, प्रत्येकं द्रुतगति-पदं, प्रत्येकं सटीकं पासं, प्रत्येकं मांसपेशी-फ्लेक्स-इत्येतत् गुप्त-सङ्घर्षं प्रकाशयन् प्रत्येकं द्रुत-पदं न्याययन् अपेक्षत-नेत्राणां समुद्रः आसीत् एषः तस्य क्षणः आसीत्, परन्तु एषः केवलं तस्य विषये एव नासीत्। तस्य वहितस्य विरासतस्य, परम्परायाः भारस्य, तस्य स्कन्धेषु, असम्भव-अपेक्षापर्यन्तं जीवनस्य भारस्य च विषये एव आसीत् ।

सः स्वपितुः वचनं स्मरति स्म, "क्षेत्रं केवलं युद्धक्षेत्रम्, हिजो" इति तस्य स्वरः वर्षाणां कठिन-जन्म-प्रज्ञायाः सह रास्पिङ्गं करोति स्म । सः केवलं स्वस्य कृते न क्रीडति स्म; सः संशयस्य असुरक्षायाः च ज्वारस्य विरुद्धं बृहत्तरयुद्धे सैनिकः आसीत् । ततः च पुनः, कुहूः आरब्धाः। "तस्य सर्वं सिद्धं कर्तुं आवश्यकता अस्ति" इति ते गुर्गुरयन्ति स्म, तस्य संशयं प्रतिध्वनयन्ति स्म यत् तस्य कृते कोब्वेब्स् इव आलम्बनं कृतवान् ।

तस्य चिन्ताः प्रत्येकेन पासेन सह गभीराः अभवन्, प्रत्येकं टैकल्, प्रत्येकं क्षणं यत्र तस्य प्रतिभा भ्रमति इव आसीत् । सः भावनां व्याख्यातुं न शक्तवान्, किं साध्यं कर्तुम् इच्छति स्म, तस्य बहिः जगत् किं अपेक्षितवान् इति च मध्ये विचित्रं विसंगतिम्। जगत् एकं परिणामं प्रति धक्कायति स्म – एकः विजयः, एकः विजयः यः तस्य विरासतां सीमेण्टं करिष्यति स्म। परन्तु अस्मिन् दबावे, एकः अपि गहनतरः तनावः पक्वान् कर्तुं आरब्धवान् - महत्त्वाकांक्षायाः आत्मसंशयस्य च मध्ये आन्तरिकः संघर्षः ।

क्रीडा मन्दगतिरूपेण इव प्रकटितवती, प्रत्येकं द्वितीयं प्रवाहं भावानाम् एकं प्रवाहं तस्य कोरस्य विरुद्धं क्रैशिंगं करोति। सः श्वासप्रश्वासयोः संवीक्षणात् स्वतन्त्रतायाः आकांक्षति स्म, केवलं मुक्तं कर्तुं, स्वस्य वृत्तेः विश्वासं कर्तुं। परन्तु तत् कृतस्य अपेक्षया तत् सुकरम् आसीत्। अपेक्षायाः भारः तस्य कण्ठे अदृश्यशृङ्खला इव अनुभूतवान्, तस्य अनुरूपतां प्रति आकर्षयन्, स्वस्य क्रीडनस्य इच्छायाः प्रामाणिकतातः दूरं, प्रयोजनेन चलितुं, न केवलं तस्य कृते लिखितस्य पटलस्य अनुसरणम्।

तस्य मातुः वचनेन तस्य मनसि प्रतिध्वनितम् यत् "मा तान् भवतः कथां परिभाषयतु" इति सा कुटुम्बसमागमं कुहूकुहू कृतवती, तस्याः दृष्टिः ग्रीष्मकालीनवायुवत् उष्णा सान्त्वनात्मका च। तस्याः सरलः सल्लाहः आसीत् यत् तस्य अन्तः प्रचण्डस्य तूफानस्य मध्ये प्रकाशस्य एकः दीपः आसीत् ।

यथा सः परिचिते लयने पतितः, तस्मिन् क्षणे यत्र तस्य हृदयं क्रीडायाः गतिना सह समन्वयं कृतवान्, एकः अप्रत्याशितः आशायाः उदयः अन्तः प्रज्वलितः। केवलं क्षेत्रे विजयं प्राप्तुं न आसीत्; तत्र स्वस्य अन्तः एकं स्थानं अन्वेष्टुं विषयः आसीत् यत्र क्रीडायाः क्रियायां सच्चा आनन्दः प्राप्यते स्म ।

तस्य सङ्गणकस्य सहचराः, तेषां मुखं क्षणस्य तीव्रतायां धुन्धलं कृतम्, तेषां नेत्राणि तस्य उपरि प्रकाशस्तम्भवत् केन्द्रीकृतानि, तूफानद्वारा तं मार्गदर्शनं कुर्वन्ति – स्वस्य आन्तरिकयुद्धस्य मूर्तिः आसीत्। ते अपि दबावं अनुभवन्ति स्म, अपेक्षायाः भारं साझां कृतवन्तः, परन्तु तेषां अवाच्यबोधः आसीत्: केवलं विजयात् बृहत्तरस्य किमपि कृते युद्धं कर्तुं; न केवलं स्वस्य कृते अपितु परस्परं कृते अपि क्रीडितुं तेषां सामूहिकभावना तेषां प्रत्येकं चालनं प्रेरयति।

तस्य पादौ नूतनेन प्रयोजनेन सह गतवन्तौ यदा सः क्षेत्रं लङ्घयन्, तस्य दृष्टिः लक्ष्यस्य उपरि निहितम्। तस्य मनः स्मृतिभिः दौडं कृतवान् – प्रशिक्षणसत्रेषु यत् तं तस्य सीमातः परं धक्कायति स्म, यत्र संशयः तं समग्रं निगलितुं धमकीम् अयच्छत् – तथा च ततः एकं शान्तं साकारीकरणं प्रभातम् अभवत्। एतत् केवलं अन्येषां सर्वेषां गलत् सिद्धयितुं न आसीत्; सः स्वस्य आकांक्षायाः योग्यः भवितुम् अर्हति इति स्वयमेव प्रमाणयितुं विषयः आसीत् ।

घटिका टिक् कृतवती, प्रत्येकं द्वितीयं तं तस्य सच्चा आत्मनः सीमां प्रति धक्कायति स्म। तस्य हृदयं तस्य पृष्ठभागेषु मुद्गरं कृतवान्, न तु भयात् वा चिन्ता वा, अपितु प्रत्याशायाः, उत्साहस्य च शान्तं चोचनं कृतवान्। अपेक्षासु जीवितुं न आसीत् अपितु स्वस्य अद्वितीयमार्गस्य आलिंगनस्य विषये, एकैकं पदं एकैकं पदानि आलिंगयितुं विषयः आसीत् । जगत् प्रतीक्षितुं शक्नोति स्म; सः आविष्कृतवान् आसीत् यत् यात्रायां एव आनन्दं प्राप्तुं महान् विजयः शिक्षितः आसीत् ।

सः सटीकतया कन्दुकं प्रहारितवान्, जनसमूहः च जयजयकारस्य काकोफोने उद्भूतः। एषः केवलं विजयः एव न आसीत्; तस्य स्वस्य प्रतिरोधकतायाः प्रमाणम् आसीत्, आत्म-आविष्कारस्य यात्रायाः तस्य यात्रायाः स्वरूपम् ।

क्रीडा तस्य अन्तः एकं मौन-सिम्फोनीं प्रति युद्धात् स्वस्य ध्यानं स्थानान्तरितवती – स्वतन्त्रतायाः, महत्त्वाकांक्षायाः, आत्मविश्वासस्य च रागः – प्रत्येकं निधन-क्षणेन सह सामञ्जस्येन क्रीडति स्म |.